’s Ochtends schijnt de zon volop en is er geen wolk meer te bekennen. We rijden naar Nagano, waar we de Zenzoji tempel bekijken. We komen er een Japans bruidspaar tegen dat naar de tempel gaat. Vervolgens door naar de Daisho wasabi farm om de wasabiplantjes te bekijken. Deze groeien alleen in heel erg schoon water. We worden er geïnterviewed voor een Japans tv-programma en ze filmen ons als we wasabi-ijs proeven. In Matsumoto bekijken we het kasteel en dan gaan we naar de michi-no-eki in Okuhida midden in de Japanse alpen.
De volgende ochtend rijden we naar de parkeerplaats in Hirayu Onsen, vanwaar de bussen vertrekken naar Kamikochi, een dal midden tussen de bergen waar je met de auto niet naar toe mag. Het is prachtig weer en we lopen lekker in korte broek en T-shirt. De meeste Japanners hebben zich overdreven goed voorbereid op een tocht door de bergen zo lijkt het en lopen met zonnehoed, een shirt met lange mouwen, of losse mouwen en handschoenen, en met afritsbroek of een trainingsbroek onder een korte broek en een grote rugzak. Het lijkt of ze echt gaan klimmen in de bergen, maar het pad loopt vlak langs de rivier en na ongeveer 3 kilometer is er al een brug waar je weer terug kunt. Wij besluiten om naar de volgende brug te lopen waar je ook verder de bergen in kunt en dan wordt het opeens erg rustig op het pad. Dus toch geen bergbeklimmers.
Het pad loopt meestal door het bos, maar af en toe hebben we een mooi uitzicht op de bergen waar zelfs nog een klein beetje sneeuw op ligt. Op de terugweg komen we langs een heilig meertje waar de kami (goden) naar de aarde zijn afgedaald. Je moet betalen om het te kunnen zien en de jongens besluiten niet mee te gaan. Ik loop langs de oever en zie opeens een Japanse makaak in de bomen bij het water. Hij probeert te drinken en valt een paar keer half in het water. Verderop zien we samen nog een grotere groep.
Terug bij de auto, vinden we een briefje van Andre van Japan Campers dat hij langs is geweest vanwege de iPad. Hij had al gemailed dat hij die dag van Kyoto naar Tokyo zou rijden en ons wel wilde ontmoeten in Matsumoto. Maar wij vonden het zonde om met dit mooie weer te wachten en we redden ons prima met onze eigen navigatie. We hadden dit ook doorgegeven. Maar blijkbaar kan hij nog wel de iPad uitlezen waar we ons bevinden. Hij was net te laat om ons bij het roadstation te ontmoeten. Het is erg goed bedoeld, maar nu heeft hij voor niets een heel eind omgereden door de bergen. Volgens het weerbericht schijnt morgenvroeg nog de zon en wordt het daarna bewolkt, we rijden daarom door naar Shirakawa-go, een dorpje met oude Gassho-huizen (met riet bedekte boerderijtjes).
Vanaf de Mishi no eki bij Shirakawa-go ga ik bij zonsopgang op pad. Het is ongeveer 2 km lopen naar het uitzichtpunt ver het dorp. Dan dwaal ik nog een tijd rond door het dorp om foto’s te maken. Bij een erg mooi huis met een mooie tuin dat is afgezet met een ketting om parkeren tegen te gaan, dacht ik, stap ik op het grind tegen de ketting om een foto van de vijver die in de schaduw ligt te maken en wordt gelijk door de vrouw des huizes die de bloemetjes water geeft teruggestuurd. Blijkbaar heeft ze genoeg van al de toeristen. Er zijn ook heel veel Japanners die het dorp bezoeken. Volendam in Japan eigenlijk.
Als ik rond 8 uur terug kom liggen de jongens nog te slapen in de camper. Ik ga nog even liggen en na een half uurtje worden ze door de warmte toch hun bed uitgedreven. We bekijken nog een ander veel kleiner dorpje, Gokayama. We kunnen met de lift vanaf de parkeerplaats bij de weg door de berg naar beneden waar een groepje Gassho huizen tussen de rijstvelden staan.
Het wordt al erg warm en we willen naar de Hakusan Ojirawara camping in de bergen om daar een relaxte middag door te brengen, maar als we de afslag naar het bergweggetje nemen staat er opeens een groot hek op de weg en heel veel waarschuwingsborden met een tekening van vallende stenen er op. Vlakbij is wel een Michi no eki waar we naar toe rijden maar er is hier niets te beleven en dus zoeken we op de app maar een andere op in de richting van Nagoya. Die vinden we bij Mino. De weg ernaar toe gaat langs een rivier waar heel veel sportvissers in staan te vissen. Het ziet er aanlokkelijk uit. Om een uur of drie komen we bij het roadstation dat aan de zelfde rivier ligt. Als we er gaan kijken zien we bij een brug heel veel auto’s bij een steenstrandje met partytenten en badderende mensen. We pakken onze zwemspullen en brengen nog een paar aangename uurtjes door in de koele rivier.
Comments powered by CComment