We willen zo vroeg mogelijk naar het dichtstbijzijnde treinstation, het is ruim een uur met de trein naar het Shinjuku station in het centrum van Tokyo. Na een snel ontbijt, willen we van de parkeerplaats afrijden, maar de auto start niet. We hebben de accu gisteren helemaal leeg getrokken. Gelukkig komt er net een auto aan die naast ons wil parkeren en met de startkabel weten we de camper weer te starten. Bij het station rijden we de parkeerplaats waarop in grote cijfers 1000 yen opstaan en de rest is in Japanse tekens. Maar we zien nergens iets waar we kunnen betalen. Binnen in het station worden we aangesproken door een Japanse hostess, die ons wil helpen met het kopen van een kaartje. Erg handig, want anders is het een hele puzzel om de juiste Japanse tekens voor het Shinjuku station te vinden. Maar als we naar de parkeerplaats vragen, blijkt het Engels van het meisje toch weer te beperkt te zijn. Het lukt ons niet om hier wijzer van te worden, we gaan maar met de express-trein naar Tokyo. Het is erg druk in de trein en we moeten staan. Bij de conducteur betalen we nog het express-tarief. Dit kan in Japan niet op het station.
Als we op Shinjuku aankomen kopen we een dagkaart voor de metro. We willen eerst naar de Tsukuji vismarkt. Als we bij de hallen aankomen is iedereen al aan het schoonmaken. Het is inmiddels al 12 uur geweest en de handel is jammer genoeg al afgelopen. Op de terugweg naar de metro lopen we langs een straattentje waar heel veel mensen een noedel-soep eten. Het ruikt erg lekker, we willen dit ook wel. Staand aan tafel op straat genieten we van de lekkere soep. Daarna nemen we de metro naar Aikhabara. In hoge wolkenkrabbers zitten elektronicawinkels op meerdere verdiepingen. We hadden hier wat meer winkels met Japanse gadgets verwacht, maar die moet je waarschijnlijk weten te vinden. We nemen weer de metro naar het beroemdste en drukste kruispunt van Tokyo, de Shibuya crossing. Het is ook vandaag lekker druk. We steken samen met vele Japanners het kruispunt over en gaan naar de Starbucks die op de eerste verdieping van een wolkenkrabber zit. Vanuit de ramen hier heb je het beste zich op de mensenmassa.
We willen Tokyo ook nog van een hoger punt bekijken. Vanaf de metropolitan government office kan je gratis op een van de twee torens het uitzicht bewonderen. Je kan kiezen welke toren je neemt. Bij de lift wordt een tassencontrole gedaan en daarna mag je naar boven. Het uitzicht is indrukwekkend. Welke kant je ook opkijkt. Overal is de omgeving volgebouwd. Beneden in de hal is een informatiebalie waar we vragen naar een lopende band sushi restaurant. We krijgen een blaadje mee met de naam van een sushi restaurant vlakbij het Shinjuku station. We zoeken een tijdje, maar zien niets wat op een sushi-zaak lijkt. Als we het aan mensen vragen, wijzen ze naar de metro ingang. We vinden hier een winkelcentrum en een kleine sushizaak waar je staand je sushi kan eten, maar na zo’n lange dag willen we graag ergens zitten. We lopen maar weer naar buiten om iets anders te zoeken en net als we het op willen geven, zien we opeens een restaurant met een lopende band. Ze hebben gelukkig ook nog 4 plaatsen voor ons vrij. Het is een erg gezellig tentje, ze komen zelfs met vorken voor ons, maar daar bedanken we vriendelijk voor. Johnny bestelt een lekker koel Japans biertje, ik neem groene thee. Heet water kun je tappen uit een kraantje aan de bar. Frisdrank hebben ze niet, maar de jongens krijgen een groot glas koel water. Op de lopende band zijn heel wat sushi met vissoorten die we niet kennen. We krijgen ook een kaart waarop foto’s van de ons meer bekende (westerse) sushi op staat. We kunnen deze bij de kok ook bestellen. Dat doen we dus ook. De sushi is erg lekker.
Moe en voldaan zoeken we een trein op. Jammer dat we nu maar 1 dag in Tokyo zijn, er is nog zoveel te zien. Nadat we een kaartje hebben gekocht, zoeken we het perron op waar de treinen naar de Fuji vertrekken. Voor de express-trein moeten we nog een tijd wachten, maar we zien wel een andere trein die op het punt van vertrekken staat. Met deze zijn we een half uur sneller. We springen snel in de trein die overvol is. Bij de eerstvolgende stations komen er alleen maar meer mensen bij. We staan als haringen in een ton. Gelukkig loopt het daarna ook snel weer leeg en het laatste stuk hebben we alle ruimte. De camper staat nog op de parkeerplaats en zonder bon. Gelukkig geen gekke toestanden. We zoeken de dichtstbijzijnde Michi-no-Eki en gaan snel slapen.
We hebben weer op een heerlijk rustig plekje overnacht en vertrekken naar Narita. We zoeken een snelweg die met een ruime boog om Tokyo heen loopt, maar missen blijkbaar toch een afslag. Voor het eerst komen we in een echte file terecht. Het schiet niet op. Dan zien we opeens Shinjuku op de borden staan. We zijn midden in het centrum uitgekomen. Dan plannen we maar een nieuwe route in die dwars door Tokyo loopt. Deze blijkt gelukkig voor het grootste deel ondergronds te lopen. De file is hier ook verdwenen. Het was uiteindelijk toch best te doen om midden door deze wereldstad te rijden. In Narita gaan we eerst weer naar de Aeon mall, waar we in het food court allemaal iets anders te eten uitzoeken. Daarna gaan we naar Boso no mura, een soort openluchtmuseum. In oude Japanse huizen kun je ook oude Japanse ambachten uitoefenen. Wij maken onderzetters van tatami matjes. Er is ook een museum gewijd aan de oudste stenen beeldjes die ze hier vlakbij in grafkamers hebben gevonden. Daarna rijden we naar de Naritasan tempel. De laatste tempel op onze reis is ook zeker een bezoek waard. Het is weer een erg groot complex met een prachtige pagode. Op de parkeerplaats bij de Aeon mall ruimen we de camper op en pakken onze koffers in. Dan gaan we lekker eten bij een Coco’s restaurant naast de mall. Op de terugweg lopen we langs een pachink- hal waar een heleboel gokmachines op rij staan. Alleen volwassenen mogen hier naar binnen, maar er naast is nog een hal met allemaal arcade-spelletjes. Een opa en oma zijn hier, voorzien met een bak met muntjes, aan het visjes vangen. Erg grappig om te zien. Ik vraag Martijn om de Michi-no-Eki op te zoeken die het dichts bij het vliegveld ligt op te zoeken. Ik neem aan dat het dezelfde is waar we de eerste nacht ook hebben gestaan, maar hij heeft er een gevonden die nog dichterbij is.
Na weer een hele warme nacht branden we al vroeg uit de camper. We hebben alle tijd. We hebben pas om 9 uur met Andre afgesproken. We vertrekken uiteindelijk toch maar en zijn al vroeg op het vliegveld. Helaas is Andre dat niet, maar uiteindelijk is hij er dan toch en nadat hij de kilometerstand heeft opgenomen, zwaaien we hem en de camper uit en gaan naar de vertrekhal. De thermometer geeft alweer 36 graden aan.
Bij de douane bedanken we voor de laatste keer met Arigato. Dit woord hebben we het vaakst gezegd in onze vakantie. Japan is een erg vriendelijk en gastvrij land gebleken. We hebben ons altijd erg veilig gevoeld en komen graag nog eens terug.
Comments powered by CComment