Na een rustige start van de dag rijden we richting Toba waar we de veerboot naar Irako willen nemen richting Tokyo. Het is zondag en heel erg rustig op de weg. Onderweg zien we een bord dat verwijst naar een uitzichtpunt over een baai met kleine eilanden. We rijden de snelweg af en rijden eerst langs een strandje. Dit ziet er wel aanlokkelijk uit en we besluiten eerst een duik te nemen. Als we de auto utstappen is het alweer bloedheet. Er hangt een waas van warmte in de lucht, waardoor we de eilanden in de verte amper kunnen zien. We duiken snel het water in. Het kiezelstrand is hier wat meer vervuild met aangespoeld plastic en zeewier. We hebben onze snorkelspullen meegenomen, maar afgezien van een mooie rots met een beetje koraal en wat vis is hier niks te beleven. Maar we zijn wel lekker opgefrist. Bij de toiletten is een buitenkraan met slang waar we ons kunnen afspoelen en onze haren kunnen wassen. Opgefrist rijden we verder, we komen weer op de snelweg uit. Het uitzichtpunt hebben we gemist, maar met dit weer hebben we waarschijnlijk niet zo veel gemist.
Vlakbij Toba staan twee rotsen in zee die volgens het Shinto geloof met elkaar getrouwd zijn en met een groot heilig touw met elkaar verbonden zijn. Ook is er een schrijn die gewijd is aan de kikker god. Overal staan beeldjes van kikkers. Het is hier wel druk met bezoekers. Maar het is zo warm dat we het bij een bliksembezoek houden. De jongens zijn in de auto gebleven. Toba is bekend om de Japanse parelvissers. De vrouwen duiken hier van een eilandje in zee op zoek naar oesters met parels. We slaan een bezoek over en rijden naar de op maps.me aangegeven veerboothaven. We zien wel een boot maar geen mogelijkheid om er op te rijden. Het blijkt een passagiersboot te zijn die naar de kleine eilandjes vaart. Voor de veerboot moeten we nog wat verder Toba in rijden. Maar uiteindelijk vinden we het. We zien de veerboot net vertrekken als we de parkeerplaats onder de vertrekhal oprijden. Met zijn tweeën lopen we naar boven om een kaartje te komen en komen in een lekkere koele ruimte met wachtruimte, restaurant en souvenirwinkel. Aan de balie kunnen we een ticket voor de boot kopen. We proberen aan te geven dat we met zijn vieren zijn, maar de man begrijpt niet of dat nu met chauffeur (die bij de autoprijs inbegrepen is) of niet. Er wordt iemand naar de auto gestuurd om te kijken met hoeveel we nu echt zijn. Uiteindelijk lukt het, we moeten nog een uur wachten op de volgende boot.
Normaal schijn je op de boot een prachtig uitzicht op de eilanden te hebben, maar dat zit er vandaag niet in. We staan even buiten, maar duiken snel weer naar binnen waar het een stuk koeler is. We waren van plan om bij de parkeerplaats van de ferry te overnachten maar deze ligt vol in de zon dus rijden we een flink eind verder richting Tokyo. We vinden een Michi-no-Eki bij een snelweg en komen via een smal weggetje aan de achterkant terecht. De officiële ingang ligt aan de snelweg, maar omdat we ingesteld hebben dat we de tolwegen willen vermijden, zijn we hier terechtgekomen. Het voordeel is dat we nu lekker rustig staan, want dit is de eerste Michi-no-Eki die we tegenkomen waar het erg druk is. Er staan ook erg veel drank en eten automaten. Niels wil de kip met friet uit de automaat wel eens proberen. Het komt warm uit de automaat en is eetbaar, maar lekker is anders.
Na een warme nacht rijden we naar de theeplantages bij de Fuji. We hebben weer geen uitzicht op de berg, door de warmte is er niets van de berg te zien. We vinden een klein supermarktje, waar we binnen aan een tafeltje onze lunch kunnen eten. Wanneer we terug naar de auto lopen, komt de eigenaar ons snel achterna. Ik had de fotocamera op tafel laten liggen. Na hem vriendelijk bedankt te hebben gaan we naar het 1000 yen viewpoint. Onderweg staat een temperatuur van 25 graden aangegeven. Daar geloven we niks van. Het is toch veel warmer. We komen op dezelfde weg terecht waar we bijna vijf weken geleden ook op hebben gereden. Onze rondreis zit er bijna op. Na vandaag nog twee dagen en dan vliegen we terug. Bij het viewpoint is de Fuji niet te zien, maar het ligt aan een van de vijf meren van Fuji en het ziet er erg aantrekkelijk uit. Het is lastig om een plek voor de auto te vinden, maar uiteindelijk lukt het toch. Als we uitstappen vinden we het heerlijk koel. Blijkbaar klopte de aangegeven temperatuur toch. We brengen de middag lekker lui door bij het Motosuko meer. Het water is kristalhelder en heerlijk koel.
We hebben een whatsapp naar Japancampers gestuurd om de overdracht van de camper op het vliegveld af te spreken. Andre schrijft terug dat het in Tokyo meer dan 40 graden is. Wat een verschil. Aan het eind van de middag rijden we naar de Michi-no-Eki bij het Kawaguchiko meer. Onderweg proberen we een supermarkt te vinden, maar we komen op een doodlopende weg uit. Bij de parkeerplaats is wel een klein groentewinkeltje waar we aardappels en tomaten kopen voor het avondeten. Martijn vindt dit wat magertjes en kijkt nog eens op maps.me. Vlakbij moet een grote supermarkt zijn. We rijden er naar toe. Het blijkt dezelfde waar we eerder naar toe wilden.
Voor het eerst deze vakantie maken we een echte warm stoofpotje. Toch ook wel weer een keer lekker, het is alleen wat meer werk. Tijdens het eten besluiten we om morgen met de trein nar Tokyo te gaan. We waren van plan om op de camping bij het centrum van Tokyo te overnachten, maar we hebben inmiddels ook uit Nederland te horen gekregen dat er een hittegolf in Tokyo heerst. Hier is het nog goed te doen met de warmte. ’s Avond verandert Johnny de camper in een bioscoop. We kijken een film op de laptop tot de stroom in de camper het uiteindelijk opgeeft.
Comments powered by CComment