Na een lange vliegreis met Aeroflot, een uur extra door vertraging in Moskou, komen we om 11.30 plaatselijke tijd aan op Narita Airport. Bij de paspoortcontrole moeten we de entree-formulieren inleveren. We moeten hier onder andere op invullen in welk hotel we de eerste nacht verblijven. Maar die hebben we niet. We hebben immers een camper gehuurd. Helaas spreken ze zelfs hier niet meer dan een paar woorden Engels en mijn uitleg over de camper snappen ze niet. Uiteindelijk schrijf ik maar Narita campsite op het papier en dan is het goed en mogen we door.
Bij de uitgang van de South Wing hebben we afgesproken met Japan Campers. We zien niemand, maar als we naar buiten lopen zien we even verder een auto met daktent. Dat zal hem dan wel zijn. Andre zit in de regen in de camper te wachten. We krijgen een uitgebreide uitleg en ondertussen probeert hij een probleem met de stroom op te lossen. De spanning valt steeds even weg waarna er een piepje afgaat. Andre denkt eerst dat het aan het koelkastje ligt, die zouden we dan alleen maar moeten gebruiken tijdens het rijden. De hele nacht de koelkast op de huishoudaccu zou toch al niet kunnen. Maar door de goede isolatie blijft hij wel lang koel zegt hij. Zonder oplossing gaan we dan op weg.
Gelukkig is het niet druk bij het vliegveld. De camper heeft een automatische versnelling en dat is eerst even wennen. Met Apple maps vinden we de Aeon mall 8 km verderop in Narita. We gaan wat eten bij de Mac en doen bij de supermarkt wat boodschappen. Echt koken zal niet lukken met de beperkte ruimte dus slaan we wat brood en drinken in.
We zijn behoorlijk dizzy van de jetlag en rijden naar de Michi no Eki (Road station) Tako. Daar staat al een kleine Japanse camper, een kleinere uitvoering van onze zogenaamde mid-size alkoofcamper die wel al zo klein vinden. Zo voelt het gelijk wat vertrouwder om hier te gaan slapen. We gaan eerst bezig met het organiseren van de indeling. Op de foto leek het alsof we heel wat bagage onder het slaapgedeelte kwijt kunnen, maar helaas kunnen we hier maar 1 van onze 2 tassen kwijt. We gooien daar alle spullen van Johnny en de snorkelspullen in die we niet gelijk nodig hebben. De andere tas kan nu nog naast me, als we er straks met zijn tweeen in moeten slapen, zullen we hem steeds op de voorstoelen moeten plaatsen.
Nadat Martijn en ik nog een wandelingetje door de rijstvelden hebben gemaakt, we zien hele grote spinnen, een sprinkhaan en een bende kleine kikkertjes, gaan we slapen. Voor de daktent is er een heel dun matrasje waar de jongens de eerste nacht op slapen. De vorige huurders hebben nog een extra matrasje achtergelaten, deze willen ze de volgende nacht graag er bij hebben. Zelf ben ik ook erg blij met mijn meegenomen opblaasbare matrasje. De futon in de camper is ook niet echt dik. Uiteindelijk slapen we met wat horten en stoten toch nog wel aardig en kunnen we de volgende morgen na een cornflakes ontbijt echt op pad.
Comments powered by CComment